“Frictions. That place where two so called opposites come together and create tension. It is a zero point. A void. Moving in this in-between-space and being moved by it, is my dance.”
-Rebecca Lenaerts -
Als performance kunstenaar met een achtergrond in theater (RITCS, 2002-2006) ben ik geraakt door de bewegingspraktijk en filosofie van Butoh Dance en zoek ik via mijn werk mijn/onze kwetsbaarheid als mens op. Het resulteert in voorstellingen, performances, interventies en installaties waarin ik flirt met het spanningsveld tussen verschijnen en verdwijnen. Ik beweeg tussen zowel het podiumkunsten veld, beeldende kunsten als participatieve kunsten.
In Butoh wordt ‘de mens’ gezien als een tijdelijke aanwezigheid binnen een grotere eenheid, verbonden met andere, ook niet-menselijke, levensvormen en met de geschiedenis van de aarde en zelfs daarbuiten. De mens is niet (langer) het middelpunt maar is verweven met de ander, zijn omgeving en met een niet-materiële wereld. Dit is een spiritueel uitgangspunt. Spiritueel zijn wil zeggen: leven in verbondenheid. De Butoh-performer stemt zich af op diepgewortelde kennis die in het lichaam is opgeslagen en laat er zich door bewegen. Het lichaam zelf en de kwaliteit van aanwezigheid wordt het kunstwerk. Still a bird, in samenwerking met Tijen Lawton, is mijn eerste performance waarin ik op zoek ging naar mijn Butoh stijl en mezelf toesta te dansen.
De afgelopen jaren maakte ik ook kennis met zweethutceremonies. Ik kon ervaren hoe deze ceremonie een liminale ruimte schept, als een poort tot verbinding met mezelf, de ander, de natuur. Ik werd geïnitieerd tot firekeeper in de traditie van de Lakota. Als Warrior-of-the-heart faciliteer ik regelmatig zweethutten. De kruisbestuiving tussen performance kunst en ceremonie neemt steeds meer plaats in en resulteert in een aantal eigenzinnige creaties: Vogels, een ceremonie (2022) en Straatdodenherdenking (sinds 2023).
“De focus in mijn recenste werk ligt op de (verloren) verbinding tussen het lichaam en de natuur, de plaats van de mens in een grotere eenheid, en de kracht van vertraging en verstilling.”
Sinds 2008 ben ik nauw verbonden aan MUS-E Belgium, platform voor intercreatie, en ontwikkelde ik tal van participatieve projecten in de context van scholen, welzijn en gemeenschapsvorming, en met verschillende organisaties en groepen: Platform-K, Kinderkankerfonds, ONBETAALBAAR VZW, Victoria Deluxe, KunstZ, Atelier Quartier/Seppe Baeyens, … om er maar een paar te noemen.
Momenteel initieer ik artistieke interventies in Brusselse woonzorghuizen met de oudste generatie en hun verzorgers (cf. Nikutai, the poetic body, 2022-2024). Gebaseerd op deze langdurige ontmoetingen met ouderen creëerde ik de performance Folds&Wrinkles (2024).
Sinds 2023 maak ik deel uit van 0090, platform voor transdisciplinaire kunst, dat ondersteunt bij onderzoek, ontwikkeling en productie van nieuw werk.
An English version of this text you find on the website of Platform 0090.
—— Brussel, 2025 ——